Bękarty Henryka VIII

Henryk VIII poruszył niebo i ziemię, aby uwolnić się od Katarzyny Aragońskiej i poślubić Annę Boleyn. A mając na uwadze konieczność spłodzenia prawowitego męskiego potomka, wiedział, że upragniony książę musi przyjść na świat w zalegalizowanym związku małżeńskim. Czy jednak przez wszystkie te lata Henryk, nie mogąc cieszyć się intymnością z Anną, stronił w ogóle od kontaktów cielesnych?

W oczekiwaniu na Annę

Okres siedmiu lat od roku 1525 do jesieni 1532 budzi szereg pytań dotyczących aktywności seksualnej Henryka. Jeśli przyjmiemy, że nie sypiał w tym czasie z Anną, to czy podobnie jak ona zachował czystość i całkowicie powstrzymywał się od współżycia w tym okresie? Czy to możliwe, że król Henryk VIII w ogóle nie uprawiał seksu pomiędzy trzydziestym czwartym a czterdziestym pierwszym rokiem życia? A jeśli odrzucimy taki scenariusz jako mało prawdopodobny, lub wręcz niedorzeczny, zważywszy na zalecenia lekarskie i kulturalne obyczaje obowiązujące w jego czasach, to z kim mógł w tym czasie sypiać angielski monarcha? […].

Wydaje się, że właśnie z tego okresu pochodzi większość plotek o królewskich bękartach. Wszystkie są warte rozważenia, choć jedne wydają się bardziej prawdopodobne od innych. Bez względu na szczegóły, faktem jest, że żadne z tych dzieci nigdy nie zostało przez Henryka oficjalnie uznane. Można to odczytywać jak wskazówkę, że król nie był pewien swojego ojcostwa lub też nie chciał się przyznać do związków z kobietami niższego stanu. Poza tym Henryk miał już dziedzica wystarczająco prawowitego w osobie Henryka Fitzroya, którego zamierzał uczynić swoim jedynym następcą, jeśliby księżniczka Maria miała poślubić mężczyznę z któregoś z zagranicznych rodów królewskich […].

Thomas Stukley

Pierwsza trójka dzieci, które mogły pochodzić z przygodnych zbliżeń Henryka, przyszła na świat około 1530 roku. Datę urodzin Thomasa Stukleya zwykle oblicza się wstecz od objęcia przezeń funkcji sztandarowego w 1547 roku, którą zwyczajowo powierzano chłopcom w wieku od piętnastu do dziewiętnastu lat […]. Przyjęcie takiej ramy czasowej oznaczałoby, że do poczęcia doszło w czasie, gdy Henryk oficjalnie nie współżył już z Katarzyną, lecz jeszcze nie sypiał z Anną. Natomiast najwcześniejsza sugerowana data poczęcia – rok 1520 – oznaczałaby, że doszło do niego w czasie pomiędzy romansem Henryka z Bessie Blount a jego miłosną przygodą z Marią Boleyn. Oficjalnie chłopiec był synem sir Hugh Stukleya, kawalera będącego w służbie króla na zamku Affeton w Devon, i Jane, córki sir Lewisa Pollarda, który posiadał rozliczne majątki w okolicy, w tym rezydencję Oakford. Jane i sir Hugh pobrali się około 1520 roku i dochowali licznego potomstwa. Nie wiadomo dokładnie, dlaczego właśnie to jedno z ich dzieci stało się źródłem plotek, jakoby jego ojcem był król, choć burzliwa przeszłość Thomasa mogła się do tego w znacznym stopniu przyczynić. Henryk podobno zwykł zatrzymywać się na zamku Affeton i właśnie podczas jednej z tych wizyt miał zostać poczęty Thomas. Myśl, że Henryk, korzystając z gościnności sir Hugh, miałby ukradkiem zabawiać się z jego żoną, całkowicie pasuje do jego wizerunku mężczyzny o niepohamowanej energii, któremu nie sposób było się oprzeć. Wydaje się przy tym mało prawdopodobne, aby sir Hugh nie wiedział, do jakich ekscesów dochodzi pod jego dachem albo że dowiedział się o wszystkim po czasie, jeśli w istocie doszło do zbliżeń między jego żoną a królem. Czy jednak możliwe jest, aby on sam uczestniczył w organizowaniu ich schadzek albo nie mógł stanąć im na przeszkodzie, nawet jeśli miał pewne opory? […].

John Perrot

Nieco lepiej znamy historię Mary Berkeley, matki Johna Perrota, który ponoć był kolejnym nieślubnym potomkiem angielskiego króla. Mary przyszła na świat około 1511 roku jako córka Jamesa Berkeleya i Susan z domu Fitzalan. Osierocona przez rodziców w wieku dziesięciu lat, została przygarnięta przez wuja mieszkającego na zamku Berkeley w Gloucestershire. Około roku 1526, gdy Mary miała blisko piętnaście lat, wuj wydał ją za Thomasa Perrota, któremu urodziła trójkę dzieci, w tym syna Johna w listopadzie 1528 roku. To oznaczałoby, że chłopiec został poczęty na początku lutego, w czasie gdy Henryk od ponad roku próbował zdobyć Annę. To bynajmniej nie wyklucza możliwości, że był ojcem chłopca, co więcej – mogłoby wskazywać, że Henryk, którego Anna wciąż trzymała na dystans, rozładował frustrację w przelotnym romansie.

Choć pojawiały się głosy, jakoby Mary należała do dworu Katarzyny Aragońskiej, żadne z zachowanych dowodów tego nie potwierdzają i wydaje się, że głównie przebywała w swojej rodzinnej siedzibie w Pembrokeshire w Walii, a nie na królewskim dworze. 13 lutego 1528 roku Henryk był w Greenwich – wiemy o tym, ponieważ wysłał stamtąd listy do Jakuba V, króla Szkocji. Możliwe jednak, że Mary przyjechała na dwór z wizytą albo że ona i król spotkali się w jakimś innym miejscu – przypadkiem bądź celowo. Sir Thomas Perrot był podobno świetnym myśliwym i został przez Henryka pasowany na rycerza w 1526 roku, możliwe więc, że przez wspólne zamiłowanie do łowiectwa Henryk spotkał się z nim i jego żoną po raz kolejny. Mary wyszła ponownie za mąż, kiedy jej syn miał około pięciu lat, a jej nowy mąż wykupił prawo do opieki nad chłopcem. Podobnie jak w przypadku Thomasa, pogłoski o prawdziwym pochodzeniu Johna opierały się na podobieństwie do Henryka i barwnej historii o tym, jak król uchronił go przed karą za wszczęcie burdy w jednym z królewskich pałaców.

John przeszedł również podobną do Thomasa drogę, ocierając się o piractwo, długi, oszustwa i skandale. Możliwe, że w późniejszych latach życia wymyślił bądź ożywił na nowo opowieść o swoim pochodzeniu, próbując uniknąć kary śmierci za zdradę stanu.

Edeldreda

Trzecim nieślubnym dzieckiem króla miała być Edeldreda (Estera, Audrey) Malte, i to jej historia jest najbardziej niezwykła… […].